Tadeusz Łopalewski – ur. 17 sierpnia 1900 w Ostrowach. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Jako poeta zadebiutował w 1917 roku na łamach polskiej prasy w Petersburgu. W 1923 r. przebywał w Wilnie, podjął tam pracę w prasie, teatrze i radiu. W latach 1935-1937 zajmował się redakcją kwartalnika Środy Literackie. Był kierownikiem literackiego Teatru Miejskiego w Wilnie, a także kierownikiem programowym rozgłośni wileńskiej. Natomiast od 1945 do 1949 roku pracował w radiu w Łodzi i Warszawie. W 1933 roku uzyskał nagrodę im. Filomatów za przekład bylin rosyjskich. A a roku 1963 – nagrodę II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za powieść Kaduk czyli wielka niemoc. Zmarł 29 marca 1979 roku 1.
Wybrane dzieła:
- Berło i desperacja
- Brzemię pustego morza
- Cud w Piotrawinie
- Człowiek, który uratował mi życie
- Fryderyk
- Fryderyk. Narodziny Geniusza
- Góra dawnych bogów i inne opowiadania
- Kaduk czyli wielka niemoc
- Kroniki polskie
- Między Niemnem A Dźwiną. Ziemia Wileńska I Nowogródzka
- Znajomi z widzenia
- Na cztery ręce
- Niebezpieczne igrzyska
- O Magdalenie Samozwaniec
- Ostatni z pierwszych
- Przesławna peregrynacja Tomasza Wolskiego
- Serca i broń
- Śmieszni i nieszczęśliwi
- Strachy na lachy
- Tylko ludzie
- Świat Marii Danuty
- Wykorzystano informacje podane na Wikipedii oraz serwisie lubimyczytac.pl ↩